Beklentiler Ve Kendimiz

Hayatta bize büyük miktarda yük yaratan bazı şeyler var. Onlar bizden başkalarının beklentileridir. Herkesin bizden bir tür beklentisi var. ABD'den bazı beklentileri var ve patronumuzun çeşitli başkaları var. Komşumuzun bir kısmı var ve toplumumuzun çeşitli başkaları var. Beklenti olumsuz bir kelime değil. Herkesin diğerinden biraz beklentisi var. Bu dünya bu şekilde yürütülüyor. Zaman boyunca işler iyidir, birkaç sınırdalar.

Yaşamın yoğun programları nedeniyle, başka beklentileri karşılamak gerçekten zorlaşıyor. Beklentiler bizden o kadar büyük ki, hepimizin onları tatmin etmesi mümkün değil. Birçoğuyla tanışabiliriz ve bu yüzden ayrıldığımız dinleniriz. Bu nedenle, karşılaştığımız beklentileri bizden memnun kalacaklar ve karşılayamadığımız beklentilerin öfkeli kalacağı diğer kişilerden memnun kalacaklar. Durumlar, her gün bizden başkalarının beklentilerinin artmasıyla daha da kötüleşti.

Şimdi başkalarından beklentilerin büyüdüğü bir toplumda hayatta kalıyoruz. Herkes başkalarının onlar için hayalleri tatmin etmesini istiyor. Kendilerini tatmin etmek için hiçbir şey yapmak istemiyorlar. Buna ek olarak, bu durumda kendileri hiçbir şey başarmak için olmayan birçok insan vardır, ancak başkalarından bekliyorlar. Genellikle durumlar, başkalarının beklentileriyle aşırı yüklendiğimiz hayatımızda bulunabilir. Bazılarını seçmemiz gereken çok fazla beklentimiz olacak.

Sanki, daha önce başka bir evden ailenin beklentisinden seçim yapmamız ve bunları kullanarak biraz zaman harcamamız ya da patronun geç saatlere kadar çalışma beklentisi. İlk seçeneği seçersek, patronumuzu kızdıracağız ve ikincisini seçtiğimizde bizi kızdıracağız. Her iki seçenek de bazı şeyleri kaybediyoruz. Bu aslında sadece iki seçeneğin örnek durumudur, birden fazla seçeneğin bulunabileceği birkaç durum vardır ve birini seçmeliyiz.

Bu özel beklenti ile ilgili tek sorun, gereksiz olmayanlar bizi gerginleştiriyorlar. Birden fazla seçme genellikle önümüzde büyük miktarda zor durum yaratır. Bazı beklentileri karşılamamanın sonuçlarını hayal ederek korkularımızı artırıyoruz. Bu beklentilerden biriyle ilgili diğer sorun, hayatımızı bizden almalarıdır. İnsanların kendi hayatımızı yaşamayı unuttukları başkalarının beklentilerinden çok fazla yüklendik. Çocukluk döneminde öğretmenlerin, ebeveynlerin ve arkadaşların beklentisiyle yüklendik. Yetişkinlikte profesörler, rekabet, kız arkadaş ve ebeveynlerin beklentisiyle tekrar yüklendik. Otuz kırlerde çocuklarımızın, karımızın ve patronumuzun beklentileriyle yüklendik. Ellili yılların üstünde toplumun beklentilerine yüklendik, arkadaşlar.

Hayatın çoğunluğumuzu diğerlerinin beklentilerini yerine getirmek için yaşıyoruz ve aynı zamanda bir süre başkalarının beklentilerini yerine getirmediği için depresyona giriyoruz. Beklenti olumsuz bir dünya değil, yine de bir miktar sınır korumalıdır. Başkalarının beklentilerini yerine getirmeden önce hayatımıza bakmalıyız. Ayrıca, kendinize zaman vermemiz ve sadece başkalarının beklentilerini karşılamamız gerekir. Ayrıca başkalarından kendi beklentilerimizi sınırlamalıyız.