انتظارات و خودمان

مواردی در زندگی وجود دارد که بار زیادی بر ما ایجاد می کند. آنها انتظارات دیگران از ما هستند. همه نوع انتظار ما را دارند. ما انتظارات زیادی از آن داریم و رئیس ما دیگری را دارد. همسایه ما دارای برخی است و جامعه ما دیگری نیز دارد. انتظار یک کلمه منفی نیست. همه انتظار دیگری دارند. این جهان به این روش انجام می شود. اوضاع در طول زمان خوب است ، آنها در چند حد هستند.

تا کنون به دلیل برنامه های شلوغ زندگی ، دیدار با انتظار دیگر دشوار است. انتظارات آنقدر از ما است که برای همه ما امکان پذیر نیست. ما قادر به ملاقات با بسیاری از آنها هستیم و به همین دلیل استراحت می کنیم. بنابراین ، کسانی که انتظارات ما را برآورده می کنیم از ما و دیگران که انتظاراتی که نتوانسته ایم با آنها ملاقات نکرده ایم ، عصبانی خواهند شد. با افزایش انتظارات دیگران از طرف ایالات متحده ، شرایط بدتر شده است.

اکنون ما در جامعه ای زنده مانده ایم که انتظارات از دیگران بزرگ شده است. همه می خواهند دیگران رویاهای آنها را برآورده کنند. آنها نمی خواهند خودشان کاری انجام دهند تا آن را برآورده کنند. علاوه بر این ، افراد زیادی هستند که خودشان در این ایالت نیستند تا بتوانند کاری را انجام دهند ، اما از دیگران انتظار دارند. غالباً در زندگی ما می توان موقعیت هایی را یافت که ما از انتظارات دیگران بیش از حد سنگین شده ایم. ما اغلب انتظارات زیادی برای برآورده کردن نیاز به انتخاب برخی از آنها خواهیم داشت.

همانطور که ما باید از انتظار خانواده از خانه دیگر ما را انتخاب کنیم و مدتی را با استفاده از آنها یا انتظار رئیس برای کار تا ساعات دیررس صرف کنیم. اگر گزینه اول را انتخاب کنیم ، رئیس خود را عصبانی خواهیم کرد و وقتی گزینه دوم را انتخاب می کنیم ، ما را عصبانی خواهیم کرد. هر دو گزینه ما برخی از موارد را از دست داده ایم. این در واقع مورد نمونه ای از تنها دو گزینه است ، موارد مختلفی وجود دارد که می توان گزینه های مختلفی را پیدا کرد و ما باید یکی را انتخاب کنیم.

تنها مشکل این انتظار خاص این است که آنها غیر ضروری ما را تنش می دهند. چندین انتخاب اغلب قبل از ما تعداد زیادی از موقعیت های دشوار را ایجاد می کند. ما با تصور نتایج عدم برآورده کردن برخی انتظارات ، ترس های خود را افزایش می دهیم. مشکل دیگر یکی از این انتظارات این است که آنها زندگی ما را از ما می گیرند. ما آنقدر از انتظارات دیگران سنگین شده ایم که مردم زندگی خودمان را فراموش می کنند. در دوران کودکی ما از انتظار معلمان ، والدین و دوستان سنگین شده ایم. در بزرگسالی ما دوباره از انتظار اساتید ، رقابت ، دوست دختر و والدین سنگین شده ایم. در سی و دوران ما از انتظارات فرزندان ، همسر و رئیس خود سنگین کردیم. بالاتر از دهه پنجاه ، ما انتظارات جامعه ، دوستان را تحت الشعاع قرار داده ایم.

ما اکثریت زندگی خود را در تحقق انتظارات دیگران زندگی می کنیم و همچنین مدتی به دلیل عدم تحقق انتظارات دیگران افسرده شدیم. انتظار دنیای منفی نیست ، با این وجود باید محدودیتی را حفظ کند. ما باید قبل از تحقق انتظارات دیگران به زندگی خود نگاه کنیم. علاوه بر این ، ما نیاز داریم که به خودتان فرصت دهیم و فقط انتظارات دیگران را برآورده نمی کنیم. همچنین ما باید انتظارات خودمان را از دیگران محدود کنیم.